Historisch gezien was religie een integraal onderdeel van het Chinese leven. Door de steden en het platteland van de natie verspreidde zich een archipel van grote en kleine tempels. Op tempelvakanties, een aantal georganiseerde processies, paraderen idolen van lokale goden door de straten. Deze processies werden begeleid door muziek, steltenlopers en dansen ter ere van draken of leeuwen.
Voor een over het algemeen agrarische samenleving verstoken van entertainmentopties, brachten mensen vaak het hele jaar door in afwachting van de processies. Ze waren echter niet altijd leuk en spelen. Als een processie van de ene tempel het grondgebied van een ander binnenstroomde, zagen dorpsbewoners het vaak als een invasie, wat tot bloedvergieten kon leiden.
Tegenwoordig, na 70 jaar atheïstische opvoeding en modernisering, is religie niet langer een vitaal onderdeel van het leven van de meeste Chinezen. Veel afgebroken of opnieuw bestemde tempels moeten nog worden hersteld. Idol processies, die afhankelijk zijn van gespecialiseerde kennis, geld en arbeid, zijn nu in ernstige achteruitgang. In veel delen van China sterft de lokale bevolking die zich nog de traditionele rituelen van de processies herinnert; jongere dorpsbewoners zijn allemaal uit hun geboortestad geweest op zoek naar werk; en tempels verliezen ‘wierookkosten’, de donaties van lokale gemeenschappen die gaan naar het organiseren van processies. Alles bij elkaar bedreigen deze factoren het bestaan van een traditie die honderden jaren heeft geduurd.
Gelukkig hangen er langs de kustgebieden van Zuidoost-China enkele tempels en blijven ze idoloptochten organiseren. Er is een reden waarom de lokale bevolking zo gehecht is aan hun tempeltradities: in keizerlijk China hadden ambtenaren zwakkere macht over gebieden ver van de hoofdstad en moesten ze autonomie geven aan lokale clans om orde te handhaven. Tempels waren niet alleen de religieuze centra van de clans; ze transcendeerden ook bloedbanden door verschillende clans samen te binden door middel van gedeelde tempelaanbidding. Bovendien betekende de hoge status die werd toegekend aan religie in grassroots-gemeenschappen dat tempels ook meer seculiere doelen konden dienen als vergaderzalen of theaters.
Processies symboliseerden een persoonlijk bezoek van de plaatselijke godheid, die dan elke hoek van het domein van de tempel zou zegenen. Vanuit een seculier perspectief was een optocht een weergave van de grote menselijke en financiële middelen van een gegeven gemeenschap. Hoe meer mensen erbij betrokken zijn, hoe indrukwekkender de processie en hoe meer bewondering het zou inspireren.
Hoewel religieuze aanhangers in het zuidoosten van China in staat waren hun fragiele tradities te handhaven in het licht van de aanvankelijke aanval van de moderniteit, staan ze nu voor een nog meedogenloze en onverbiddelijke vijand: sloop. Terwijl China een periode van snelle verstedelijking ondergaat, worden landelijke gemeenschappen – inclusief het land van oude buurten en oude dorpen – door plaatselijke overheden aangestuurd, hun bewoners verplaatst en hun gebouwen afgebroken en opnieuw gebouwd. Hoewel gesloopte tempels verondersteld worden te worden herbouwd op een andere locatie, worden ze soms ver verwijderd van hun vorige gemeenschappen, waardoor het moeilijk wordt voor leden van de voormalige gemeente om te bezoeken.
Omdat verstedelijking lokale gemeenschappen transformeert, moeten idol-processies zich aanpassen aan de nieuwe realiteit. Traditioneel waren de gemeenschappen samengesteld uit huizen met één verdiepingen die binnenhoven waren ingesloten. Gelovigen zouden offers brengen aan hun poorten op de binnenplaats, en het idool zou worden geparadeerd terwijl het zich een weg baant door de steegjes. Nu veel voormalige bewoners wonen in torenhoge appartementsgebouwen en vele steegjes verlaten liggen, zijn de processieroutes veel korter dan voorheen. Dit heeft processies van veel van hun oorspronkelijke kleur en grootsheid beroofd.
Wie de traditie wil behouden, is echter niet geheel zonder opties. In de oostelijke stad Fuzhou plaatsen gelovigen hun aanbod nu in de open ruimte tussen appartementencomplexen en komen daar samen om te aanbidden. Nog opmerkelijker is een oefening die wordt aangetroffen in de zuidelijke stad Haikou, op het eiland Hainan, waar aanhangers liften op en neer rijden met hoogbouw met hun idolen om het gezin van elke gelovige te bereiken.
留言
您必须登陆 才能发表评论。