Buitenlanders delen hun mening over de transformatie van China

Amerikaanse mannen Charlie Erickson, Jay Thornhill en Tyler McNew creëren een e-commerce website genaamd Baopals, die navigeert Alibaba’s Taobao en Tmall in Engelse vertaling, zijn te zien op het dak van een gebouw tegen de skyline van de Shanghai Tower, het Shanghai World Financial Centre , de Oriental Pearl TV Tower en andere hoogbouw en wolkenkrabbers in Shanghai, China, 9 augustus 2017.

Ongeveer 800.000 buitenlanders die in China wonen, hebben zowel de ontberingen als de voordelen van de ontwikkeling van het land meegemaakt. Een blik op China door hun ogen geeft inzicht in hoe het land is getransformeerd en wat het de wereld kan bieden.

Een Amerikaan in Xiamen

In 1988 verhuisde William Brown, een MBA-professor aan de Xiamen University, naar Xiamen, een stad in de kuststuin in de provincie Fujian in Oost-China, met zijn vrouw en twee zonen.

“Ik koos voor de Xiamen University omdat het de enige universiteit was die buitenlanders toestond hun families mee te nemen om op dat moment Chinees te leren,” zei hij.

De familie Brown vloog van Californië naar Hong Kong, waar ze een slopende 18-uur durende boottocht maakten om de kustplaats te bereiken.

Brown zei dat hij getuige is geweest van de verandering van China van “echt achterlijk” tot matig welvarend gedurende 30 jaar.

Naast lesgeven heeft hij Engelse websites ontwikkeld en meer dan 10 Engelse boeken over Xiamen gepubliceerd.

Brown zei dat hij opgewonden was toen hij eens in een boekhandel liep en verschillende jonge studenten zijn boeken zag lezen met een woordenboek in hun handen.

“De jongeren houden van hun stad en willen het perspectief van een buitenlander op het weten,” zei hij.

Dit inspireerde hem om de Chinese editie van het boek “Ontdek Gulangyu” te publiceren. Dit kleine eiland in Xiamen is in juli dit jaar opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO vanwege de culturele geschiedenis en historische gebouwen.

“Alleen als de jeugd de geschiedenis begrijpt, kunnen ze de toekomst inlopen”, zei hij.

Hij was opgewonden toen de stad Xiamen de BRICS-top organiseerde van 3 tot 5 september.

“De G7 en G20 zijn het verleden, terwijl BRICS de toekomst is”, zei hij.

Hij zei dat het goed is dat China het concept van “BRICS Plus” naar voren heeft gebracht door Egypte, Mexico, Thailand, Tadzjikistan en Guinee uit te nodigen voor een dialoog.

Een Koreaan in Hefei

Toen de Koreaanse leraar Cho Sung Hye in 1996 in Hefei, de hoofdstad van de provincie Anhui in het oosten van China, landde, had ze geen idee dat ze zo lang zou blijven. In 2006 werd zij de eerste persoon uit Zuid-Korea die de “groene kaart” van China voor permanent verblijf kreeg.

“Geen van mijn vrienden thuis wisten waar Hefei in China was, en er was geen enkele buitenlander die ik in de stad kon vinden,” zei Cho in vloeiend Chinees.

Ze herinnerde zich dat 1996 nog maar vier jaar duurde nadat de overleden Chinese leider Deng Xiaoping een reeks mijlpalen had gemaakt die de openstelling en modernisering van China markeerden.

Er waren slechts acht studenten in haar Koreaanse taalklasse, die in het kleinste klaslokaal in Hefei College werd gehouden. Nu heeft de school vier Koreaanse grote klassen, die 500 studenten per jaar inschrijven.

In de afgelopen 20 jaar heeft Cho 3500 van haar studenten naar Zuid-Korea zien gaan voor verdere studies.

Ze zei dat het de leergierigheid van de studenten is die haar inspireert.

“Zelfs in die tijd voelde ik de stralende kracht van China en dat het op weg was naar verjonging tot een grote internationale macht,” zei ze.

In 2016 startte de 57-jarige vrouw een culturele uitwisselingsactiviteit die internationaal talent rekruteert aan Anhui.

“China’s ontwikkelingswiel zal niet stoppen met rollen. Te veel buitenlandse mensen die ik ken, willen hier graag studeren, werken en wonen,” zei ze.

Een Japanner in Beijing

Toshio Fukuda, een Japanse nano-tech wetenschapper, maakte zijn eerste bezoek aan Beijing in 1995, op uitnodiging van een Chinese technologie-top op uitnodiging van China’s ministerie van Wetenschap en Technologie.

Sindsdien is zijn band met China voortgezet, docerend als gasthoogleraar in een aantal hightech-instituten in China. In 2000 besloot hij al zijn onderzoekswerk te baseren op het Beijing Institute of Technology (BIT) en is hij er sindsdien altijd geweest.

“Als wetenschapper wil ik dat het micro-nano-veld groter en dieper groeit, ongeacht waar mijn onderzoek is gebaseerd,” zei hij.

Hij zei dat Chinese mensen heel hard werken. Toen hij voor het eerst naar China kwam, was de enige computergeïntegreerde productie in een laboratorium aan de Tsinghua-universiteit.

“De Chinese overheid had niet veel geld, maar het financierde het onderzoek van Tsinghua,” zei hij.

Tegen het jaar 2000 zag hij dat het onderzoek naar robottechnologie zich verspreidde naar wetenschappelijke instituten in heel China.

Fukuda zei dat hij BIT koos als zijn basis vanwege de onderzoeksomgeving, en omdat de National Science Foundation geld voor zijn werk beschikbaar stelde.

China is zijn thuis nu, en veel mensen vertellen hem dat hij al half-Chinees is. Zijn favoriete eten is hot-pot, een pittig Sichuan-stijl eten, en zijn jongste dochter spreekt ook Chinees.